Pod lwowską Operą

Trudno być we Lwowie i nie zajrzeć przynajmniej pod Operę. My mieszkając jakieś 25 minut spacerkiem od tego cudownego miejsca, oczywiście zdobyłyśmy ją na nogach. Biorąc pod uwagę dystanse pomiędzy ciekawymi zakątkami miasta w większości przypadków można chodzić pieszo. Jeśli musimy skusić się na podjechanie tramwajem, to na pewno nie zabije to naszego portfela, bo bilet kosztuje 2 UAH czyli jakieś 35 groszy.
Wracając do Opery.
Niestety pierwsze 3 tygodnie sierpnia opera jest zamknięta i trwa wakacyjna przerwa, więc do środka nie udało nam się wejść. Jednak sam pobyt na placu przed operą dużo nam wynagrodził. Znajduje się tutaj wspaniała fontanna i restauracyjka, nad którą tańczą w wietrze metalowe baletnice. Mnóstwo osób robi zdjęcia i filmiki.
Niestety znajdą się i tacy co żebrają, ale jak to powiedział nasz przewodnik w podziemiach, lepiej nie dawać. Oni nie są biedni, to ich sposób na życie.
A tak wygląda plac przed operą. Prawda, że cudowny?

Dachy Lwowa widziane z Ratusza

Ratusz znajduje się na lwowskim rynku i nie sposób go pominąć. Warto jednak skorzystać z możliwości wdrapania się dziesiątkami drewnianych schodów na jego wieżę i pooglądać miasto z góry.
Wycieczka raczej dla odważnych, bo BHP na Ukrainie i w Polsce, to dwa różne światy. Nie twierdze, że jest niebezpiecznie, ale schody są chwilami bardzo wysokie i jest ich duuuuużo. Ja na drugi dzień najzwyczajniej miałam zakwasy :-)
Wejście na wieżę ratusza to koszt 15 UAH czyli ok. 2,5 PLN. Asia jako 7-latka nie płaciła nic.

Wysoki Zamek czyli Lwów widziany z góry

Na początek wytłumaczę o co chodzi z tym Wysokim Zamkiem, bo dziś tak naprawdę zamku tu nie znajdziecie.
W II połowie XIV wieku król Kazimierz III Wielki pobudował w tym miejscu piękny, murowany, gotycki zamek. Pobudował go w miejscu drewnianego zamku z roku 1251. W czasie powstania Chmielnickiego zamek zdobyto i spalono. W 1653 roku odbudował go komendant Lwowa, Krzysztof Grodzicki. Po odbudowie wytrzymał jeszcze oblężenie Kozaków i najazd Turków. Obronił się także przed Tatarami.
Niestety w XVIII wieku zaczął popadać w ruinę.
W roku 1704 został zdobyty i mocno zniszczony przez wojska szwedzkiego wodza Karola XII. Po dotarciu wojsk austriackich do Lwowa, zamek w dużej mierze rozebrano.
Dziś na jego miejscu stoi usypany w roku 1869 Kopiec Unii Lubelskiej. Wdrapując się na kopiec, możemy zobaczyć jedynie kawałek jednej ściany dawnego zamku.

Jak zwiedzić ciekawe miejsca we Lwowie

Lwów oferuje bardzo wiele. Piękna Opera, cudowny rynek, pyszne jedzenie, uśmiechnięci ludzie. To miasto przyciąga i hipnotyzuje. Jadnak we Lwowie można odkryć coś więcej i zobaczyć znacznie ciekawsze zakątki. Nie są one oczywiste i dostępne tak po prostu, ale podczas zorganizowanych wycieczek.
Dwie najciekawsze to:
"Po dachach Lwowa"
"Podziemia Lwowa".
Obie można odbyć z biurem turystycznym, które ma siedzibę na samym rynku pod numerem 16 i nazywa się Kumpel Tour.
Muszę przyznać, że my bawiłyśmy się cudownie. Niestety udało się jedynie przejść podziemia, bo dachy nie miały w tym okresie wystarczającej liczby chętnych, ale klimat i nasz Przewodnik - rewelacja. Pozdrawiamy z tego miejsca naszego Pan Edwarda. Super człowiek z dużym poczuciem humoru.

A jak to było?
Podziemia kosztują ok.100 UHA/osoba, a dzieci mają zniżkę. W trakcie zwiedzania trzeba jeszcze zapłacić za dodatkowy bilet wstępu do kościelnych podziemi 15 UHA i dać datek na inny kościół ok 20 UHA.

ogromne podziemia pod Kościołem oo.Dominikanów

Woda we Lwowie

Woda we Lwowie jest całą dobę. Prawda jest taka, że ma dużo więcej kamienia niż ta u nas w Polsce. Dlatego ważne jest by odlać ją i pozwolić jej się odstać, zagotować, poczekać i dopiero zalać swoją kawę czy herbatę. Spokojnie można myć w niej zęby czy prać. Woda tu jest taka jak i u nas, ale ten kamień to niestety wina bardzo starych rur w mieście. Jeszcze długo potrwa by była krystaliczna, bo sami Ukraińcy przyznają się, że do momentu kiedy nad rozsądkiem będzie wygrywać korupcja, to daleko i szybko się ich byt nie zmieni.

Mój pierwszy raz z Ukrainą

Oczywiście te kilka słów to wyłącznie moje odczucia, ale było to tak...
Jadę z 7-latką z Przemyśla pod samą granicę w Medyce. Wysiadam. Widzę początek pieszego przejścia, czyli sznur siatki prowadzący nie do końca wiadomo gdzie. Wokół nieco brudno i gwarno, język który znam miesza się z tym którego kompletnie nie rozumiem. Przynajmniej dziś tu i teraz. No dobrze zaryzykujmy i chćmy dalej. Idziemy i idziemy, a końca siatki nie widać. Nareszcie jest. Pierwsza odprawa, chwilę potem druga ukraińska. Pytają dokąd Pani idzie, myślę że pewnie dlatego bo idę z dzieckiem, nie da się ukryć. Odpowiadam, że do Lwowa. Nocleg ma? Kiedy wraca? Odpowiadam na kolejne pytania i przechodzimy, a w sumie to przenosimy się jakieś 35 lat w czasie. Brudno, szaro, każdy nawołuje by pojechać z nim, wygodnie. Jednak twardo ruszamy dalej, miała być marszrutka to będzie. Kawałek dalej za rogiem po lewej widzę nasz upragniony żółty busik, ledwo co trzyma się kupy, ale nikt na to nie zwraca uwagi. W budce każą kupić bilety. Okazuje się, że ta trasa ponad 60 km kosztuje 6 zł na osobę. Niezwykłe, tak jak i nasza przygoda. Klekoczemy się tym żółtym wiatrem 2,5h czyli ciut ponad 60 km do upragnionego Lwowa po wioskach i drogach wołających o pomoc. Jednak klimat, ludzie uśmiechnięci od ucha do ucha mim iż stoją jak szprotki, a nadkola busa chyba trą po oonach i tak ładują energię. Wyzywająca podróż, ale tylko takie zbliżają do ludzi i do ich prawdziwej codzienności.
CDN